Yarış Sezonunu Bitiriyoruz - Offroad

23-24-25 Kasım tarihlerinde İstanbul Offroad Klübü İSOFF'un Şile'de düzenlediği offroad vardı. Cuma günü iş yüzünden katılamadık. Cuma akşamı servisle Şile'ye geçip kalacağımız Şişli Belediyesi Dinlenme Tesisleri'ne yerleştik. Yazlık kamp mantığıyla yapılmış ve ısıtma amacıyla ufak bir elektrikli soba tahsis edilmiş barakalar, kapıdaki kibrit kutusu büyüklüğündeki delik, dokunsanız kırılıp yere inecek ciddiyetteki bir çatlağa sahip cam ve köşelerdeki, içinden başta örümcek olmak üzere türlü haşeratın soğuk nedeniyle ağır çekim kafayı uzatıp kaçtığı delikleri saymazsak fena değildi. Fotoğraflamamış olmam büyük kayıp. Cumartesi sabahı önce öğlen koşulacak olan ve televizyondan canlı yayınlanacak olan seyirci etabı için hazırlığa giriştik. Ama asıl zorlu ve zevkli bölüm görevli olduğumuz gece etabıydı.

Akşamüstü gece etabının koşulacağı Yeşilvadi'deydik.

Önce noktalarımızı kurduk.

Ardından kumanyadan arta kalanlarla öğledensonra atıştırması yaptık.

Bu arada hava karardıkça sıcaklık düştü. Kat üstüne kat eklemeye başladık kıyafetlerimize.

Bir yandan da dolunay yükselmeye başladı ağaçların arasından.

Ve nihayet araçlar gelmeye başladı.

Araçlarla uğraşırken yoğun olduğumuz için görüntü alamadım.
Ama araçlar biter bitmez noktamızı toplamaya başladık.

Pazar günü ise ilk etap bizimkiydi. Onun için daha hava aydınlanmadan noktamızda yerimizi almış hazırlıklara başlamıştık. Dolayısıyla çok erken bir saatte tam tekmil hazırdık.

Hava oldukça soğuktu. Biz de kat kat giyinmek durumunda kaldık tabii dişlerimizin birbirine vurmasını engellemek için.

Sonra beklemeye başladık.

Bu arada ısınmak için etraftan çalı çırpı toplayıp ateş yakmaya giriştik.

Bir yandan da bekleme faaliyetimiz sürüyordu. Çok yorucu bir iş tabii.

Araçlar gelmeye başlayınca yine görüntü alamaz oldum. Tuba aracı eliyle durdurmaya çalışıyor.

Son araç.

Araçlar etaptan 2 kere geçeceklerdi. Birincisi tamamlanmıştı. Biz de sağda solda takıldık. Çoğunluk ateş başında ısınmaya çalışırken ben dağ bayır gezip, ot, böcek, manzara peşine düştüm.








Bu da etap sorumlumuzun aracı. Ne hale gelmiş, değil mi? Aslında durumumuzun özeti denebilir.

Güneş yükseldikçe sıcaklık da arttı.

Hatta yakmaya bile başladı.

İkinci geçişi de tamamladıktan sonra etapçıların antika kamyonetiyle, ki ben hayranım o makineye, anayola kadar çıktık ve etabın sonundaki arkadaşları alıp gelecek servis aracını beklemeye başladık.

Yarış merkezi olarak kullanılan otelde, yarışın bitmesini beklerken çay, kahve içip terastan günbatımını izledik. Yorgunluğumuz yüzlerimizden okunuyor. Keyfimiz de.